Zebrani dnia 10 lutego 2003 r. w Politechnice Łódzkiej elektorzy Kurii Doktorów Wyższych Uczelni Technicznych do Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego ustalili następujące stanowiska:

1. Uchwalenie przez Parlament R.P. zmniejszających się z roku na rok nakładów na naukę i szkolnictwo wyższe stanowi w 2003 roku kolejny krok zagrażający interesom Państwa i Narodu. Nakłady na szkolnictwo wyższe w roku 2003 są podobne do obniżonych w roku 2002, w którym dotacja na wydatki rzeczowe została obniżona o 25% w stosunku do roku 2001. Utrzymanie tego poziomu finansowania prowadzi do radykalnego obniżenia poziomu nauczania i pogorszenia warunków kształcenia studentów. Nakłady na naukę w roku 2003 są realnie niższe niż w roku 2002, kiedy były obniżone o 20% w stosunku do roku 2001. Powoduje to zaniechanie prowadzanych badań i likwidację zespołów badawczych.

• zwiększenia nakładów na naukę do poziomu co najmniej 0,6 % PKB,
• zwiększenia środków na wydatki pozapłacowe i inwestycje uczelni co najmniej dwukrotnie,
• zwiększenia środków na pomoc materialną dla studentów,
• przyspieszenia realizacji II etapu poprawy wynagrodzeń w szkolnictwie wyższym co najmniej od 1 lipca 2003 r.

2. Akceptujemy w pełni stanowisko i propozycje zawarte w przesłaniu członka Rady Głównej Kazimierza Wańkowicza, adresowanym do Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego VIII kadencji, a dotyczącym wprowadzenia we wszystkich wyższych uczelniach w Polsce Pracowniczego Programu Emerytalnego. Uważamy w szczególności, że ustawa “Prawo o Szkolnictwie Wyższym” powinna zagwarantować powołanie takiego Programu w Ministerstwie Edukacji Narodowej i Sportu.

3. Podstawową sprawą jest przyspieszenie rozwoju naukowego kadry akademickiej, co niewątpliwie wymaga opracowania nowego modelu kariery akademickiej, umożliwiającego szybszy i pełniejszy udział nauki w realizacji istotnych gospodarczych i społecznych zadań na rzecz Kraju. Ustawa “Prawo o Szkolnictwie Wyższym” powinna zatem, wzorem większości krajów Europy i Świata, pozostawić jeden stopień naukowy – doktora. Przykładem są tu Czechy, Węgry i Niemcy.


Zwracamy się do Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego o działania prowadzące do rzeczywistego i pełnego włączenia Polski do Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego. Wymaga to wprowadzenia odpowiednich regulacji prawnych i gwarancji finansowych dla szkolnictwa wyższego. Może to nastąpić w przygotowywanej nowej ustawie o szkolnictwie wyższym. Ustawa ta powinna być wzorowana na ustawach obowiązujących w Unii Europejskiej. Niezbędne jest uwzględnienie kompleksowej koncepcji szkolnictwa wyższego zawartej w projekcie ustawy prawo o szkolnictwie wyższym, zgłoszonym jako projekt poselski w Sejmie RP III kadencji - druk sejmowy nr III/2701 (projekt KSN NSZZ”Solidarność”).
 

4. Niezbędna wydaje się modyfikacja algorytmu dotyczącego rozdziału środków przyznawanych przez MENiS na funkcjonowanie uczelni publicznych. Zmiany powinny, między innymi przez modyfikację współczynników kosztochłonności kształcenia, odzwierciedlać rzeczywiste koszty kształcenia. Tymczasem aktualnie wysokość dotacji zależy głównie od liczby studentów. System finansowania uczelni winien również preferować jakość nauczania.

5. Zwracamy się do Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego o działanie mające na celu pełną realizację ustawy z dnia 20 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o szkolnictwie wyższym, ustawy o wyższych szkołach zawodowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw. Realizacja tej ustawy nie może ulec dalszemu opóźnieniu. Natomiast jej wykonanie nie może odbywać się kosztem ograniczania nakładów na wydatki rzeczowe i niezbędne inwestycje w szkołach wyższych.

6. Realizacja odpowiedzialnej misji kształcenia studentów i prowadzenia badań, wymaga zapewnienia odpowiednich warunków pracy. Ustawa z dnia 20 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o szkolnictwie wyższym, ustawy o wyższych szkołach zawodowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw, przewiduje zawieranie układów zbiorowych pracy w szkolnictwie wyższym. Z aprobatą przyjmujemy inicjatywę i opracowanie Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Szkół Wyższych, przez Krajową Sekcję Nauki NSZZ “Solidarność”. Zwracamy się do Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego o poparcie działań prowadzących do zawarcia tego Układu pomiędzy Ministrem Szkolnictwa Wyższego i Sportu a związkami zawodowymi działającymi w szkołach wyższych.

7. Jeśli istnieje prawdziwy zamiar przekształcenia Polski poprzez wdrażanie osiągnięć naukowych oraz zatrudnianie na kluczowych stanowiskach ludzi wykształconych, należy nie tylko popierać rozwój nauki jako takiej przez uznanie jej wpływu na życie społeczne oraz przez właściwe jej finansowanie, ale także zwrócenie się do ludzi czynnie uprawiających naukę, mających wpływ zarówno na rozwój jak i upowszechnianie nauki. Grupę naukowców, której głos powinien bez ograniczeń docierać do Ministra Nauki jest zapewne grupa ze stopniem doktora. Jest to bezwzględnie najliczniejsza grupa naukowców i już ten wzgląd powinien być przesłanką aby mogli uczestniczyć w pracach Rady Nauki. Doktorów cechuje również inne spojrzenie na sprawę nauki. Są to przeważnie ludzie młodzi i dobrze wykształceni, a więc najbardziej twórczo predysponowani. Są skłonni bardziej zajmować się czystymi badaniami i ich wdrażaniem a mniej organizacją nauki czy też tworzeniem szkół naukowych i kształceniem. Razem z grupą profesorską tworzyliby parę komplementarną


Zebrani wnioskują o powołanie do Rady Nauki przy Ministerstwie Nauki przedstawicieli z grupy pracowników ze stopniem doktora.
 

8. Dla wszystkich pracowników szkół wyższych winna być zagwarantowana zasada wypłacania 100% zasiłków chorobowych.

9. Celowe wydaje się wprowadzenie zasady ograniczenia członkostwa w Radzie Głównej Szkolnictwa Wyższego do dwóch kolejnych kadencji (pierwszą kadencją od której obowiązywałaby ta zasada byłaby kadencja 2006-2009).